oysa...

canı çıkana kadar sevmeliydi insan...

esbabı çıkıncaya kadar değil!

canan dediğin mezara yol...

bilirsin sözümü; adamsan!

ADAM GİBİ SEVSENE

arşın semasında,
yanıp sönen yıldızlar gibi,
yanar döner olmadan söylesene,
palavralar diyarının,
hünkarı;
sen adam mısın be,
sevdim diyorsun,
sevdiğinin yüreğine,
yüreğini geçirsene!
et tırnak olduk diyorsun,
canından can versene!
vatansız kaldım deme,
gönlünü yarin, yurt edinsene!
er kişi gerek sevmeye,
sevilmeden sevmeye,
bu uğurda lugatlere girsene...
dara düşünce,
almadan vermen gerekince,
duygusuz ayazlarda,
aşk yok diyorsun bu zamanda,
zaman ötesi koşup gelsene!
sen adam mısın be,
cidden sevsene!
kolay laf,
seni seviyorum,
kolaysa ölsene!
...
adem oğlu,
havva kızı,
fıtratına,
dönsene!
...
aşk ya da sevmek,
adam olana,
ya kundak,
ya kefen...
bezensene!

fehmi demirbağ