BÜYÜYÜNCE NE O'LCAN?

mahallenin büyük abileri,
mahallenin veletlerini,
başlarına toplar,
ısmarladıkları gazozlarla,
sorular sorar bizlere,
akıllarınca dalga geçerlerdi.
-büyüyünce ne olacan?
peltek dilimizi ağzımızda toplar,
kendimizce derli toplu,
cevaplar verirdik;
-doktor!
-mühendis!
-öğretmen!
..sittir lan derlerdi,
verdiğimiz her bir cevaba,
bu teneke mahallesinden,
doktor mu çıkar,
öğretmen mi?
dalga geçerlerdi!
bir ben,
farklı cevaplar verirdim abilere,
hatta, bir defasında,
çöpçü olacam dedim,
gülümsediler!
aferin lan dediler,
hah şöyle,
biriniz gerçekçi olsun!
sizden olsa olsa,
gazetelerin
üçüncü sayfasına,
haber olur!
yakıştıramazlardı yani,
bizim mahalleden,
asla adam çıkmazdı,
okumuş adam!
oğlum bizler,
kader mahkumuyuz,
bizden yalancı, üçkağıtçı,
hırsız, katil çıkar,
çıksa çıksa!
- sen söyle bakalım,
neden çöpçü olacan!
diyemedim,
bu sizin çöpten fikirlerinizi,
silip süpürmek için!
dedim,
herkes bir şeyler tüketiyor,
bir sürü atık madde,
kirletiyor dünyamızı,
mahallemizi,
sokağımızı...
pırıl pırıl,
bir dünya istiyorum!
herkes çöp üretmek,
istiyor da,
kimse sormuyor,
çöpler ne olacak,
...
abilerin,
en fiyakalısı,
en kabadayısı,
tuttu kulağımı,
çekiştirdi,
parmakları arasında,
- ülen sıpa,
anarşist mi olcan,
ne biçim laflar diyon?
bir de kıçıma bir tekme,
memleketin,
koca koca adamları,
o söylediklerini,
dert edinmiyor da...
bacak kadar boyuyla...
tövbe tövbe...
arkamdan bağırıyordu,
-burası teneke mahallesi,
biz çöp olmuşuz oğlum!
burda ağır laflar etmiycen,
burası,
kadere teslimiyet kalesi,
burası,
teneke mahallesi!

fehmi demirbağ