BEN Kİ;

KELİMELERİN EFENDİSİ!

günlerden pazar,
çıkmadım dışarı...
canımda sıkkın,
madem dedim,
bütün gün evdeyim,
birikmiş kelimelerim var,
onları istifleyeyim.
ben ki kelimelerin efendisi,
onları ihmal etmeyeyim.
önce gruplara ayırdım onları,
hüzün kokanlar buraya,
bir bebeğin ağlamasına,
pazardan atık toplayan anneye,
belki bir maden işçisine,
acı çekenlere...
ta ötelere ve hatta...
misal, arakana!
gözyaşı olarak,
en çokta dua!
yerleştirdim bütün dünyaya!
newyorkun evsizlerine,
kimsesizlerine!
ihanet kokan kelimelerimi,
korkarak tasnifledim
sevdayı anlatanlar azalmışlar,
gülünç kelimelerim,
tükenmiş!
acı ve ızdırap yüklenmişler...
ben ki, kelimelerin efendisi,
tutsağıyım onların...
şiirlik olanlar başka görevde,
siyasilerin dillerinde,
...
günlerden pazar,
kelimeler mezar...
...
kelimeler münafık,
herkes kadar ikiyüzlü,
hangisine sarılayım,
hangisiyle neyi anlatayım,
ifadeler pürüzlü!
...
karışık, herşey,
her şey hep şer!
...
ben ki kelimelerin efendisi,
dillendiremezsem onları,
onlar bana sahip,
ben onların kölesi...
...
bugün pazar,
çıkmadım evden dışarı,
istedim ki,
birikmiş kelimelerim var,
onları,
akıl çekmecelerine koyayım,
gönüllere de...
...
yaşlanmış olmalıyım,
artık onlarla,
yalnız baş edemiyorum,
...
bir ihtimal,
işim kolaylaşır diye,
umut kelimesini aradım,
...
gün bitti...
bulamadım...
...
yığınlarca kelime intizamsız,
herbiri gevezeye sakız...
...
ihtimal, gün gelir,
lazım olur diye,
hiç olmaz ise harfleri,
bir bebeğin,
ilk nefesinde sakladım!
...
bugün günlerden pazar,
belki de nazar...
yemeden azar...
kötü sözden saklandım!
...
şairiz ya; kelime ustası,
uslandım!