bildiysem hayatı,

anladıysam, az buçuk!

önce devlet değil...

ya da siyaset!

ticaret hiç değil...

önce; ÇOCUK!

1
dizlerinde ya da dirseklerinde,
yaralar olurdu,
hayallerinin peşinde koşarken,
çocukken...
annen öper, öyle sarardı yaranı,
unuturdun canının acısını.
kabuğunu,
kopartırdın yaranın,
iyileşsin istemezdin,
annen hep öpsün diye...

2
çocuklar en çok,
neyi mi severler?
tabi ki,
Allahın sessiz kullarını,
yani hayvanları.
sokak kedilerini,
bir köşede
yatan köpeği...
yemledikleri güvercinleri.
sokaklarında,
özgürce oynarken,
oyunlarına katılan,
hayvanları;
tasmasız olanları...

3
bayatta olsa farketmez,
oyun arasında kebap olmasın,
bir dilim ekmek,
çocuğa cennet taamı,
o oyunu bölünsün,
istemez!

4
uyku,
sevmediğim şey,
birazdan kapanacak,
gözlerim,
bana ne!
ben anne mi isterim!

5
mız mız demeyin bana,
sen ki koca adam,
düşmüşken,
başka dillerle,
konuşma sevdasına,
ben tek bildiğim,
sevgi dilini,
paylaşmalıyım,
babamla!

6
yaramaz,
dediniz bir de bana,
haniydi benim adım,
canım evladım?

7
ten...ipek,
koku, cennetten...
his...gerçekten...
ihmal etmeyin n'olur,
ben ki Allah'tan,
emaneten!

8
anne derim,
baba...
torunlarınızı,
severseniz eğer,
iyi yetiştirin beni!

9
DÜŞ OLDU,
İNSANLIK...
BİR ÇOCUK,
KUYUYA DÜŞTÜ...
BİZ İNSANLIKTAN,
DÜŞTÜK!

fehmi demirbağ