5 Nisan 2014 Cumartesi


bizim mahalle

şehrin izbe mahallesinde,
yani bizim mahallede,
sırım gibi bir oğlan yaşardı.
adı yelkovandı...
ve şişman,
tıknazda yani,
bir abisi vardı...
akrep derdik,
gerçek adını bilmezdik...
kimin nesi,
kimin fesiydiler,
kimse bilmezdi...
gece gündüz,
önde yelkovan,
arkada abisi,
mahalleyi,
kolaçan ederlerdi...
saatbaşı gelirlerdi,
bir araya...
alıp götürürlerdi,
herşeyini mahallenin,
koyarlardı sıraya...
onlar arşınlarken,
mahallenin sokaklarını,
kaldırım mazgallarından,
hayatımız akıp giderdi.
metruk evlerde,
saklanırlardı,
eski eşyalarda,
daha da çok,
mahallenin dul hanımlarıyla...
hatıralarda yaşar,
insanların hayatlarından,
çalarlardı...
eski bir garmofondan,
seslenirlerdi,
taş plaklardan,
eskilerin ruhları yaşardı,
gölgelerinde...
yelkovan ile akrep,
mahallenin,
meczupları,
herkesin görmezden geldiği...
...
bizim mahallede,
zaman onlarsız geçmez,
onlar bizden geçerlerdi!
...
şen sofralarda durmaz,
gam dolu gecelerde,
camın önünden eksilmezlerdi...
...
onları kazanmak,
mahallenin arzusu,
onlar bu arzuyu hiç,
kazımazdı...
...
umut mahallesinde,
iki bilinmezin hikayesi,
paslı hatıralar albümünde,
belki,
hicranın resmi...
çok ta, hıçkırık sesi...
...
çocukları severlerdi mahallede,
onlarla vakit geçirmeyi,
ihtiyarlar korkardı,
iki kardeşten...
iki kardeşin,
kendilerine selam,
vermesinden!
...
tik tak ayak sesleri,
sokaklarda,
sokaklarda,
yelkovan ile abisinin,
korku dolu efsanesi!
...
bir gün,
terkedecekler,
bu mahalleyi de,
ve mahalleliler,
ne onlarla,
ne onlarsız...
...
hal olacaklar!
behamahal!

FEHMİ DEMİRBAĞ

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder